ابراهیم بن مبارکابراهیم بن مبارک، از راویان و مصنفان شیعه است. احتمالاتی درباره نسب ابراهیم داده شده، برخی او را ابراهیم بن عمرو بن مبارک بجلی ازدی، برخی او را ابراهیم بن مبارک بن عبدالله صاحب النرسی و گروهی او را ابراهیم بن محمد بن سعدان بن مبارک دانسته‌اند. ۱ - دیدگاه رجالیوننجاشی (م۴۵۰هـ) از ابراهیم بن مبارک، یاد کرده و کتابی حدیثی را به او نسبت داده است. به گفته علامه شوشتری، شیخ طوسی از روی غفلت او را در کتاب رجال خود ذکر نکرده و شاید به جهت عدم اطلاعش از کتاب عبدالله بن مبارک، نام او را در کتاب الفهرست نیز نیاورده است. مامقانی نیز او را از راویان مجهول به حساب آورده، زیرا به جز گفته نجاشی چیزی درباره او نیافته است. برخی احتمال داده‌اند او ابراهیم بن عمرو بن مبارک بجلی ازدی که در سلسله سند ابواسحاق ثقفی صاحب الغارات (م۲۸۳ هـ) واقع شده است، باشد. [۸]
نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم الرجال، ج۱، ص۱۸۶.
[۹]
نمازى شاهرودى، على، مستدرکات علم الرجال، ج۱، ص۱۸۲.
برخی دیگر احتمال داده‌اند او ابراهیم بن مبارک بن عبدالله صاحب النرسی (زنده در سال ۲۶۲ هـ) که خطیب در تاریخ بغداد بدو اشاره می‌کند، باشد. [۱۳]
دریاب نجفی، محمود، المعجم الموحّد، ج۱، ص۶۵.
علامه شوشتری در اینکه وی همان ابراهیم بن مبارک صاحب النرسی مذکور در تاریخ بغداد باشد، اظهار تردید کرده است.گروهی نیز احتمال داده‌اند او همان ابراهیم بن محمد بن سعدان بن مبارک مؤلف کتاب الخیل و حروف القرآن (م حدود ۲۵۰ هـ) باشد. [۱۵]
زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۵۸.
[۱۶]
زنجانی، موسی، الجامع فی الرجال، ج۱، ص۶۳.
۲ - مطالعه بیشتربرای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه شود. [۱۷]
قهپایی، عنایة‌الله، مجمع الرجال، ج۱، ص۶۳.
۳ - پانویس
۴ - منبعپژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۶۵، برگرفته از مقاله «ابراهیم بن مبارک». رده‌های این صفحه : راویان شیعی | نویسندگان شیعه
|